Resumo do Estágio en Lisboa / Resumen de las prácticas en Lisboa

Como posso resumir três meses de grandes experiências em Lisboa em só umas quantas palavras escritas em uma simples página de internet? Três meses onde conheci a pessoas maravilhosas, vi bonitos paragens e tive grandes experiências.

Lembro que quando cheguei a aqui ainda não sabia tudo o que me esperava, lembro que não sabia com quem ia morar nem com quem ia trabalhar, cheguei o 22 de Março com a minha mãe e a minha prima em carro e comecei a morar em um hotel perto de Campo Grande, o qual foi o primeiro de muitos nos quais eu moraria. Começava a trabalhar em 7 dias pelo que eu e a minha família pudemos fazer turismo, começando pela praça do Comércio, Rossio, indo a o oceanário e o jardim zoológico. Foi uma semana muito interessante que permitiu-me familiarizei-me com Lisboa.

Começamos também a procurar uma morada para os três meses seguintes porque não pudemos achar nada desde a Espanha.

Pouco tempo após chegou o que iba ser o meu companheiro de quarto e de trabalho durante os próximos 3 meses, Pablo, outro estudante de Erasmus.

Uma semana depois de chegar, comecei a realizar o meu estágio na empresa Byclosure.

As três pessoas do IES San Clemente que íamos realizar o estágio nessa empresa, Rocio, Pablo e eu, apresentamo-nos a manhã do 29 de Março no viveiro de empresas Lispolis  na que estava ubicada a nossa empresa. O nosso primeiro dia foi um mar de novas experiências, conhecendo nova gente e visitando a empresa.

A nossa estadia na empresa Byclosure foi agradável. sendo uma empresa enfocada a realizar software e com uma equipe pequena (sobre uns 20 trabalhadores) não había muita necessidade de manter sistemas informáticos, assim que trabalhamos realizando software e pequenas tarefas de mantimento. Aprendemos muito e sobre muitas coisas que não eram parte da minha formação pero que deram-me uma polivalência que será-me muito valiosa no futuro.

Durante este estágio aprendi muito, ensinaram-me a trabalhar em uma empresa, mas o que consegui a maiores foi uma das qualidades mais valorizadas na atualidade: uma nova língua. Aprender uma língua em um país nativo é uma experiência altamente recomendável que não está disponível a todo o mundo e que agradeço imensamente.

Nem nas minhas previsões mais otimistas pude prever o integrado que iba-me sentir em Lisboa, pero se algo namorou-me de Lisboa foi a gente e como me tratou, desde os vendedores até os taxistas, pero especialmente a gente do trabalho foi incrível, mostraram-nos Lisboa de dia e de noite, deram-nos recomendações, ajudaram-nos em tudo o que puderam e mesmo ofereceram-nos alojamento a Pablo e a mim no seu apartamento quando ainda não conseguirmos achar um quarto. Em geral, conseguiram que tivéssemos um pouco menos de “morriña” durante a nossa estadia em Lisboa.

Finalmente, com tudo o que vivi em Lisboa, a gente que conheci, as coisas que testei, a experiência de viver só e o turismo que realizei; acabou sendo uma experiència maravilhosa

Que realmente recomendo e que espero que outra gente a possa desfrutar, porque desde logo a mim não se me vai esquecer.

Agradeço a toda gente que fizo que minha estadia em Lisboa fosse incrível. ¡Obrigado a todos!

---

¿Cómo puedo resumir tres meses de grandes experiencias en Lisboa en solo unas cuantas palabras escritas en una simple página de internet? Tres meses en las que conocí a personas maravillosas, vi sitios geniales y tuve grandes experiencias.

Recuerdo que cuando llegué a aquí no sabía todo lo que me esperaba, recuerdo que no sabía con quién iba a vivir ni con quien iba a trabajar, llegué el 22 de marzo con mi madre y mi prima en coche y empecé a residir en un hotel cerca de Campo Grande, el cual fue el primero de muchos en los cuales yo viviría. Comenzaba a trabajar en siete días por lo que mi familia y yo pudimos hacer turismo, empezando por la Praça del comercio, la Praça do Rossio, yendo al Oceanário y al Jardim Zoológico. Fue una semana muy interesante que me permitió familiarizarme con Lisboa.

Empezamos también a buscar una vivienda para los tres meses siguientes debido a que no habíamos podido encontrar nada desde España.

Poco después llegó el que iba a ser mi compañero de piso y de trabajo durante esos 3 meses, Pablo, otro estudiante de Erasmus.

Una semana después de llegar, empecé a realizar las prácticas en la empresa Byclosure. Las tres personas del IES San Clemente que íbamos a realizar las prácticas en esa empresa, Rocío Pablo y yo, nos presentamos la mañana del 29 de marzo en el vivero de empresas Lispolis en la que estaba ubicada la nuestra. Nuestro primer día fue un mar de nuevas experiencias, conociendo gente nueva (casi la totalidad de nuestra empresa) y visitando la empresa.

Nuestro trabajo en la empresa Byclosure fue agradable. Siendo una empresa enfocada a realizar software y con un equipo pequeño (sobre unos 20 trabajadores) no había mucha necesidad de mantener sistemas informáticos, así que trabajamos realizando software y pequeñas tareas de mantenimiento. Aprendimos mucho y sobre muchas cosas que no eran parte de mi formación pero que me han dado una polivalencia que será muy útil en el futuro.

Durante estas prácticas aprendí mucho, me enseñaron a trabajar en una empresa, pero lo que conseguí a mayores fue una de las cualidades más valoradas en la actualidad: un idioma nuevo. Aprender un idioma en un país nativo es una experiencia altamente recomendable que no está disponible a todo el mundo y que agradezco enormemente.

Ni en mis previsiones más optimistas pude prever lo integrado que me iba a sentir en Lisboa, pero si algo me enamoró de Lisboa fue como me trató la gente, desde los dependientes de las tiendas hasta los taxistas, pero especialmente la gente del trabajo fue increíble, nos mostraron Lisboa de día y de noche, nos recomendaron sitios, nos ayudaron en todo lo que pudieron e incluso nos alojaron a Pablo y a mí en su casa cuando aún no habíamos conseguido un piso. Consiguieron que tuviésemos un poco menos de “morriña” durante nuestra estancia.

En definitiva, con todo lo que viví en lisboa, la gente que conocí, las cosas que probé, la experiencia de vivir solo y el turismo que realicé; acabó siendo una experiencia maravillosa que realmente recomiendo y que espero que otra gente la pueda disfrutar porque desde luego a mí no se me va a olvidar

Quiero agradecer a toda esa gente que hizo que mi estancia en Lisboa fuese increíble. ¡Gracias a todos!

Despedida de Porto con sabor a regreso

Finalmente, despois de cinco meses en Porto chega o momento de dicir "Até logo".

Na primeira parte desta entrada non quero adornar a miña experiencia con fotos ou vídeos bonitos que contan a historia de maneira  visual na que nos solemos fixar de entrada e que poden omitir moitos detalles que quedan despois no texto. O ilustrativo virá despois. Primeiro quero relatar exactamente o que foi para min vivir estes últimos meses no Porto sen adornar nada e que penso que será o realmente importante. Seguro que me esquezo de moitos detalles, pero intentarei facelo o mellor que poida.

Comenzamos:

Despídome de Porto sabendo que volverei dentro de pouco e con moitas "saudades" do tempo que estiven alí. Pouco máis teño que dicir ademais do xa dito na miña primeira entrada a este Blog falando desta cidade tan bohemia e máxica. Estes meses que estiven alí unha vez finalizado o "estágio", traballando na empresa que me acolleu, servíronme para facer máis fortes as miñas ideas sobre a maxia e esa cousa inexplicable que posúe esta cidade e a súa xente. 

Falando de esta última frase, teño que dicir que non son o único que o di. Non son só eu o que conectou con esta cara tan cálida do Porto. Na miña vida nos últimos dous meses nesta cidade podo dicir que un amigo me acolleu na súa casa no centro de Porto, na cal tamén tiña o seu negocio de Hostel, e que nese tempo puiden coñecer a moita xente, estranxeiros de moitísimas partes do mundo cos que sempre coincidía en que Porto ten un "algo" que te enamora e que fai que queiras volver a visitar a cidade. Toda esa xente marchaba agradecéndolle a o meu amigo e a cidade en sí o tempo pasado alí como se fora unha experiencia que só se vive alí.

Con isto último aproveito para falar da xente e recalcar o boas persoas que son. Basta con volver a repetir que un amigo dos moitos que fixen alí abriume a portas da sua casa sen pensalo, permitíndome vivir alí con el sen pedirme nada a cambio, só con dicirlle que estaba buscando onde vivir porque xa se terminara o meu contrato na casa na que estaba vivindo e que xa non volvería a estar dispoñible nun tempo que eu non tiña. Non só me permitiu vivir na súa casa, se non que me descubriu a cara menos turística de Porto, esa cara que só a xente de alí coñece. Esa cara máis tradicional e o mesmo tempo máis bohemia que posúe Porto. Son desas persoas que realmente lle agradeces as casualidades da vida poder coñecer.

Tampouco podo deixar de falar do xefe da empresa que rematou por converterse nun amigo tamén. O cal tamén me abriu as portas da sua casa e mesmo da súa familia. O mesmo co cal incluso pasamos xuntos as vacacións ben merecidas como se nos coñecéramos de toda a vida con máis compañeiros do traballo. Un traballo que deixa de ser tan traballoso cando o fas entre amigos.

Realmente antes de vir a vivir a Porto xa coñecín o agarimo desta xente da man da profesora Ana Soares, e que nin sabelo me deu a ver en só dúas clases de unha hora o xenial que pode chegar a ser a xente de Porto.

Podería estar falando da xente que coñecín alí e do marabillosas que son e non rematar esta entrada. Simplemente quero dicir que xente que coñecín nesta cidade só a encontrarás alí. Bueno, ou quizá en Galicia, onde tamén tratamos á xente de fóra coma se fora da casa ;) Pode ser que de primeiras a xente de Porto se mostre un pouco distante, pero se fas un amigo, faralo para toda a vida.

Porto é unha cidade que tristemente a pesar de  se estar a converter pouco a pouco nunha cidade máis ambientada o turismo, aínda posúe esa aura especial, esa maxia, ese aire bohemio e decadente, esa tradición, ese espírito das décadas pasadas onde o importante non era a civilización e consumismo masificado. Eso é o que transmiten as súas rúas, a súa xente, o seu ambiente, o seu aire ao pasear polos seus xardíns, pola Ribeira, polas praias, polas pontes, entre os seus edificios en ruínas que mostran o esqueleto dunha cidade antiga. Un aura única e especial que te atrapa e enamora para sempre entre os seus azulexos azuis.

A toda a xente que me axudou na miña estadía, e para a Cidade en si, "Muito obrigado" 

 Non me quero estender moito máis co texto. Teño moitas máis cousas das que falar en especial, pero coido que con iso podémonos facer unha idea do enamorado que quedei da cidade e do moito que a podería recomendar, fora para vivir ou para visitar.

 Continuando que tiña dito antes, é hora de adornar un pouco a entrada cun par de fotos ou vídeos par que quede máis bonito. Para non repetir o dito na miña anterior entrada, intentarei falar das cousas novas que vivín despois desta. 

Primeiramente, unha obrigación o falar do Porto sería mencionar o "São João", sería un pecado non facelo. Basicamente é o San Xoán galego nesta cidade, Aqui non hai cacharelas para saltar, pero ten as súas propias tradicións.En Google pódense atopar moitas fotografías para facerse unha idea do que é, así que non poñerei moitas miñas.

 

Os farois e os fogos de artificio dende a Ribeira non poden faltar.

(Parece que ao subir os videos directamente ó Blog perden calidade)

A tradición é ir pola rúa con martelos de xoguete e pegarlle na cabeza a toda a xente que se che pasa por diante sen vir moito a conto. É unha situación bastante interesante. Antigamente tamén se pasaba pola nariz da xente un tallo de allo, pero co tempo deixouse de facer, e os martelos foron o troco.

Durante a noite, tamen existe a tradición de ir a pé ate a praia de Matosinhos, un paseo de unhas dúas horas. Xa se despois se decide durmir na praia depende de como pasou cada una noite. 

Tampouco podo deixar de volver a falar da comida de Porto, unha das mellores cousas que ten tamén.

Despois de falar da Francesinha, tamen teño que mencionar o típico "Cachorro". Un Hot-Dog de toda a vida pero a estilo do Porto.

Tampouco podemos esquecer outros pratos típicos como son as "Bifanas" ou as "Tripas á moda do Porto" que non tiven a "oportunidade" de probar.

E o mellor de todo, as súas panaderías, bolos, pasteis e todo iso que tantas alegrías non poden dar polas mañas no almorzo. Como aqui, en ningún sitio. Só un simple exemplo:

O Porto sempre ten moi boa comida e moitos eventos todo o ano.

Unha das mellores cousas da cidade é que ten todo o que pode ter unha cidade grande, pero en pequeniño, sen toda a xente e o agobio.

Sen dúbida, I ❤ Porto

OBRIGADO

iLoja Erasmus+ | Crónica visual

Ola a todos!
Veño mostrar unha pequena crónica visual da miña experiencia nestres tres meses facendo un erasmus extracurricular. (extracurricular, si, agradezo ao San Clemente a oportunidade de redimir a miña anterior experiencia de erasmus :-) )

via GIPHY

Un pouco de contexto sobre a empresa:
iLoja é unha empresa de reparación de dispositivos Apple (dende un iPod, mac, iPhone a un time capsule), consta de tres "lojas", Braga, Oporto e Lisboa.
Xurdiu dunha anécdota. Miguel, o "big boss" traballaba en California. Veraneando na Galicia escachou o iPhone e necesitaba reparalo ¡Ipso Facto! Máis non atopou como, o que si atopou foi unha idea, un oco no mercado...
Regresou a EEUU cunha idea emprendedora rondándolle os miolos. Ate que no seu regreso a península fundou iLoja (actualmente ten rexistrado iTienda, e varios proxectos máis sobre soporte multimarca)

A primeira semana paseina con cautela, quería participar en todo pero todavía non tiña a soltura e independencia para facelo pola miña conta.
Esa inseguridade non durou nada, pronto estaría mergullado de cheo no traballo, con dous fabulosos compañeiros (de temperamentos totalmente contrarios) cos que axiña as tarefas fluiron naturalmente entre nos. E non podía ser de outra maneira, xa que o rasgo característico de iLoja é, reparacións en menos de 30min!!!
Así que non so había que ter mans rápidas, o traballo era procedimental, xestión do ERP, controlar inventario, tratar as encomendas, xestionar o correo cos clientes, márketing dixital, comunicación entre as outras iLojas, atender o tlf, etc...
Todo iso era necesario para satisfacer a demanda dos clientes. Entretanto lío as veces había que ser "creativos" e sobretodo ter paciencia.

En xeral a experiencia foi moi enriquecedora. Nun par de días, xa me sentía coma na casa. E coma a maioría, da casa cústanos marchar...


PD: Esta foi unha parte case exclusiva falando do posto de traballo. Virá unha segunda máis cultural, falando de Braga, dos seus recunchos, bares, monumentos, festas, música, cultura...